مقاله بررسي اصل ولايت و ولايت حضرت علي (ع) بعد از پيامبر

دسته بندي : علوم انسانی » معارف اسلامی
مقاله بررسي اصل ولايت و ولايت حضرت علي (ع) بعد از پيامبر در 39 صفحه ورد قابل ويرايش
فهرست مطالب

شرح صفحه

مقدمه...............................................................................................................

موضع رسول اكرم (ص) در مورد آينده..................................................

الف- مسأله اول.............................................................................................

ب- مسأله دوم...............................................................................................

ولايت امام علي (ع) در قرآن كريم (1).......................................................

آيه تبليغ...........................................................................................................

شأن نزول آيه................................................................................................

مراد از مولي..................................................................................................

ولايت امام علي (ع) در قرآن كريم(2) .......................................................

آيه اكمال........................................................................................................

مراد از اليوم چه روزي است؟ .............................................................................

الف- نظر زمخشري .....................................................................................

ب- عده‌اي گفته‌اند مراد از «اليوم» روز فتح مكه‌است!.............................

ب: روز عرفه..................................................................................................

ت: مراد از «اليوم» روز عيد غدير خم است. .............................................

شأن نزول آيه

شواهد و قرائن موجود در آيه..............................................................................

آخرين سخن............................................................................................................

فهرست منابع..................................................................................................




مقدمه:

انما وليكم الله و رسوله والذين آمنو الذين يقيمون الصلواة و يوتون الزكاه و هم راكعون[1]

«ولي شما تنها خدا و پيامبر اوست و كساني كه ايمان آورده‌اند. همان كساني كه نماز بر پا مي دارند و در حال ركوع زكات مي‌دهند»

آية بالا كه به حق «آيه ولايت» نامه گرفته است مطالب ارزشمندي در باب ولايت خدا، پيامبر (ص) و اميرمؤنان علي (ع) استفاده و مي‌شود كه براي رعايت اختصار مربيان بعضي از آن مطالب كه مناسبت بيشتري با بحث دارد، سبزه مي‌كنيم.

الف- تنها خداوند متعال، پيامبر اكرم (ص) و مؤمنان بر پا دارندة نماز و پرداخت كنندة زكات در حال ركوع، داراي حق ولايت و حكومت بر مؤمنان هستند.

خدواند پس از بر حذر داشتن مؤمنان از پذيرفتن ولايت و سرپرستي نارواي كافران، با جملة (انما وليكم الله…. ) به معرفي آنان كه شايستة ولايت هستند پرداخته و مؤمنان را به پذيرش ولايت آنان ارشاد كرده است.

اصل ولايت و حكومت در مرحلة نخست از آن خداوند متعال است و ولايت پيامبر و مؤمناني كه در حال ركوع زكات مي‌دهند، در طول ولايت خداوند است و پرتوي از حاكميت او.

ب- پرداخت زكات در حال ركوع - نشانه فرد تعيين‌شده براي حكومت و ولايت است. شهيد مطهري نوشته است:

«آيه. مطلب را به شكلي بيان مي‎كند كه عموميت بردار نيست، و به هيچ وجه نمي‌توان احتمال داد كه اين آيه نيز در صد بيان وارء اثباتي عام است؟ [2] زيرا قرآن در اينجا در صدد بيان يك قانون كلي نيست، نمي‌خواهد استجاب يا وجوب اداء زكات در حال ركوع را بيان كند و به عنوان تشريع يك مندوب يا يك فريضه اسلامي جعل قانون كند. بلكه اشاره به عمل واقع شده‌اي كه فردي در خارج انجام داده و اكنون قرآن، عمل را مصرف آن فرد قرار داده و به نحو كفايه حكمي را كه همان ولايت خواص است اثبات مي‌كند.»[3]

حال بايد ديد آن شخص معين كيست و اين ولايتي كه خداوند متعال را براي او ثابت كرده است، چه نوع ولايتي است؟

بر اساس شأن نزول‌هاي متعدد و روايات بسيار، شخصيت مورد نظر در آيه شريفه حضرت اميرالمؤمنان، علي بن ابيطالب (ع)، است، بنابراين، از آيه شريفه استفاده مي‌شود كه ولايت و سرپرستي بر مؤمنان، از آن خدا، رسول او و علي بن ابي طالب (ع)، است.

مفسران شيعه و اهل سنت گرچه شأن نزول آيه را با روايت‌هاي مختلف گزارش كرده‌اند؛ اما تمام اين گزارش‌ها در يك مطلب مشترك‌اند و آن مطلب اين كه آيه در شأن امير مؤمنان علي (ع) نازل شده و‌آن مؤمن بر پا دارند. نماز و ادا كننده زكات د رحال ركوع كسي بر علي (ع)، نيست.[4]

حال سوال اينكه چرا خداوند متعال به صراحت نام علي (ع) را ذكر نكرده بلكه با كنايه ذكر كرده است؟

مفسران و متكلمان شيعه پاسخ‌هاي گوناگوني داده‌اند، اما به پاسخي كه امام صادق (ع) و امام علي (ع)، از شبه بالا فرموده‌اند بدين فرح است. از امام صادق (ع) پرسيدند چرا خداوند متعال نام علي (ع) را به صراحت در قرآن كريم ذكر نكرده است؟ حضرت در پاسخ فرمودند. آيا وقتي خداوند متعال در قرآن كريم حكم نماز را بيان فرمود، كيفيت خواندن آن و تعداد ركعات را هم بيان كرد؟

رواي گفت؛ نه! آيا به جز پيامبر گرامي اسلام (ص) چه كسي موظف بود كه كيفيت خواندن نماز و تعداد ركعات آن را تعيين كند؟ آيا مردم از كجا فهميدند كه زكات به چه چيزهايي تعلق مي‌گيرد و حد نصاب هر چيز براي تعلق زكات چيست؟ آيا غير از اين بود كه تبيين و تفضيل كليات به عهده پيامبر (ص) بوده است. خداوند متعادل مي‌فرمايد:

لتبين للناس ما نزل اليهم[5]

« تا براي مردم آنچه را به سويشان فرستاده شد تبيين كني»

در مسأله ولايت نيز خداوند در آيه « اطيعوالله . . . » بيان كرد كه اطلاعات اولوالامر واجب است و تعيين مصداق را به عهده پيامبر گذاشت.[6]

امام علي (ع) در مناظره‌اش با زنديقي دربارة آيه « انما وليكم . . . » فرمودند:

« در ميان امت هيچ اختلافي نيست كه در آن روزگار جز يك نفر كسي ديگر در حال ركوع زكات نداده است و اگر نام آن شخص به صراحت در قران كريم ذكر مي‌شد نام و قضيلتش را حذف مي‌كردند. اين رمز و رموز ديگري را كه از قرآن برايت گفتم به اين جهت به صورت رمز در قرآن كريم آمده است كه تحريف گران از آن بي خبر بمانند و اين حقايق به دست تو و امثال تو برسد».[7]

اگر مراد از جمله « والذين آمنوا …. » علي (ع) است چرا خداوند متعال به صورت جمع بيان فرموده است؟

1- جهت ترغيب مردم

زمخشري، يكي از مفسران بزرگ اهل سنت در پاسخ اين پرسش نوشته است:

«اين آيه در شأن علي (ع) نازل شده و سر اين كه لفظ جمع در آيه آمده است. با اين كه اشاره به يك فرد دارد براي آن است كه مردم را به چنين كاري ترغيب كند. و بيان كند كه بر مؤمنان لازم است كه بر خير و نيكي به تهي‌دستان كوشا باشند؛ بهطوري كه حتي به انداز‌ه يك نماز آن را تأخير نيندازند.»[8]

2- متعارف بودن جمع در فرد

شهيد مطهري نوشته است:

«اين سبك سخن كه يك كه يك حادثه شخصي مربوط به فرد معين به لفظ جمع بيان شود در قرآن كريم بي نظير نيست، مثلاً مي‌فرمايد:

«يقولون لئن رجعنا الي المدينة‌ ليخرجن الاغر منها الاذل»[9]

«مي‌گوينتد اگر به مدينه برگشتيم، عزيزتر خوارتر را بيرون مي‌كند.»

قرآن كريم در اين آيه به داستان واقع شده‌اي اشاره مي‌كند و مي‌فرمايد: «مي‌گويند . . . با اين كه ، گويند، يك نفرد «عبداله بن ابي» بيش نبوده است. كه اين كه در عرف امروزه ما نيز اين مطلب متداول است، مي‌گوييم: مي‌گويند چنين و چنان: با اينكه گويند، يك نفر بيش نيست.»[10]

علامه طباطبائي در پاسخ اين پرسش نوشته است:

«اطلاق جملة بالا شامل تمامي انواع محنت‌ها مي‌شود، چه آن آزارهايي كه ممكن بود در مقابل تبليغ اين حكم ببيند و چه غير آن . . . خطرهاي محتمل در ابلاغ پيام يا اين بوده كه آن جناب را در حين تبليغ پيام به قتل رسانند و يا ب راو شوريده و اوضاع را دگرگون سازند و يا او را به باد تهمت‌هايي كه باعث ارتداد مردم شود بگيرند و يا حيله‌اي به كار برند كه اين حكم را قبل از آن كه به مرحله عمل برسد خفته كرد. و ناكام بگذارند. اما خداي متعال به پيامبرش فرمان مي‌دهد كه پيام را به مردم ابلاغ كن و از اين خطرها ترسي نداشته باش كه خداوند تو را از آسب مردمان حفظ مي‌كند.»[11]

ولايت امام علي (ع) در قرآن كريم(2)

2- آيه الكمال

اليوم يتس الذين كفروامن دينكم فلا تخشوهم و خشون اليوم اكملت لكم دينكم و اتصمت عليمكم نعمتي و رضيت لكم الاسلام دينا[12]

مهمترين بحثي كه در اين آيه وجود دارد اين است كه منظور از اليوم كه در دو جمله بالا تكرار شده است چه روزي است؟ يعني كدام روز است كه اين چهار جهت در آن جمع شده است: هم كافران درآن مأيوس شدند، هم دين كامل شد، هم نعمت خدا تام و تمام گرديد. و هم خداوند به آئين اسلام به عنوان آئين‌‌نهايي مردم جهان راضي شد. در ميا مفسران در اين جا سخن بسيار است، ولي آنچه جاي شك نيست اين كه چنين روزي بايد روز بسيار مهم در تاريخ زندگي پيامبر باشد، نه يك روز ساده و معمولي از اين رو، در بعضي از روايات آمده است كه يهوديان و نطارا با شنيدن اين آيه گفتند اگر چنين آيه‌اي دركتاب آيه‌اي در كتاب آسماني نقل شده بود ما آن روز را روز عيد قرار مي‌داديم.